Lachtherapie

Leestijd: 3,5 minuut.

Martha Beck, life coach en bestseller auteur, weet het in haar boek The Joy Diet zeker: we moeten minimaal dertig keer per dag lachen. Als jou dat veel lijkt, denk dan eraan dat een klein kind gemiddeld meer dan 400 keer (!) per dag lacht.

Dertig keer lachen per dag is eigenlijk het minimum

Dertig keer lachen per dag is eigenlijk het absolute minimum. Want lachen blijkt inderdaad gezond. Je mentale gezondheid vaart er wel bij want lachen breekt door innerlijke geestelijke barrières waardoor je gedachten, intuïtie en gevoelens vrijelijk kunnen bewegen. Dit maakt je creatiever.

Maar lachen heeft ook een positief effect op je lichaam. Je inwendige scheikundige fabriek verandert namelijk behoorlijk als je lacht. Zo leidt het tot een vermindering van stresshormonen en tot een toename van natuurlijke afweercellen en endorfines, de feelgoodhormonen. Die laatste lijken er ook verantwoordelijk voor te zijn dat lachen werkt als een sociaal bindmiddel.

Probeer juist te lachen in stressvolle situaties

Behalve dit minimum aantal lachsalvo’s geeft Martha Beck haar lezers als extra opdracht mee vooral juist te lachen in stressvolle, onplezierige of verbijsterende situaties. Als ondersteuning hiervoor wijst ze erop dat mensen sowieso meestal geneigd zijn te lachen in situaties waarin ze zich ongemakkelijk voelen, zoals bijvoorbeeld bij kietelen of als er moppen worden getapt die (ver) over het randje van maatschappelijk betamelijk zijn.

Een voorbeeld van iemand die het ‘lachen is gezond’-credo wel erg letterlijk nam, is de auteur Norman Cousins. In zijn boek The Anatomy of an Illness beschrijft hij hoe hij herstelde van een als ongeneeslijk bestempelde ziekte. Hij sloot zich op in een hotelkamer en keek een aantal uren per dag naar Marx Brothers films. Na tien minuten lachen constateerde hij dat zijn pijngrens behoorlijk naar boven was bijgesteld en na zo’n drie uur gieren was hij zelfs de rest van de dag bijna pijnvrij. Norman Cousins heeft zo een overtuigend verhaal dat lachen – mits je jezelf er geestelijk toe kunt brengen – een waardevolle aanvulling op een medische behandeling zou kunnen zijn.

Laughs Per Day (LPD)

Allemaal leuk en aardig, deze theorieën, maar hoe kom je nu aan je benodigd aantal LPD’s (Laughs Per Day)? Volgens Martha Beck hangt dat af van hoe je genetisch in elkaar steekt (ben je van huis uit een stuk chagrijn of een lachebek?), van de situatie waarin je je bevindt (bij een crematie lach je over het algemeen toch een stuk minder dan bij Youp van ’t Hek) en van iets dat zij humor fitness noemt.

Zelfspot is gezond

Iemand is in haar ogen humor fit als die voortdurend en bewust redenen vindt om te lachen, ongeacht de omstandigheden. En, zo voegt ze hier nog aan toe, mensen die heel erg humor fit zijn, lachen vooral om die ene onuitputtelijke bron die ze altijd bij zich hebben: zichzelf.

Milde zelfspot is dus gezond (let op het woordje ‘mild’ want als je jezelf zo ernstig afbrandt dat daaruit nul zelfliefde- en compassie blijkt, wordt het juist weer erg ongezond). Niks zo erg als mensen die alleen maar bloedserieus zijn en nooit om zichzelf kunnen lachen, toch? Een dag niet gelachen is immers een dag niet geleefd.

Tips om meer te lachen

Als je daar zelf (nog) niet zo handig in bent, geeft Martha gelukkig nog wat praktische tips. Zo kun je je omringen met mensen die wél snel en veel lachen. Door het sociaal besmettelijke karakter van lachen heb je in het gezelschap van frequente lachers namelijk een gerede kans meteen flink over de dertig stuks per dag te komen.

Daarnaast zou je, als je in de trieste situatie bent dat je niemand kent die snel en veel lacht, je toevlucht kunnen nemen tot ‘mechanische stimulatie’. Oftewel: kijken of luisteren naar mensen die (al dan niet ingeblikt) lachen. Of je wilt of niet, maar vroeg of laat moet je ook zelf lachen.

Maar de mooiste – en gekste – tip is Lachen Zonder Enige Reden. Martha Beck kwam bij haar zoektocht een yogavorm op het spoor die, eerlijk waar, de ‘Ho-Ho-Ha-Ha-Ha’ methode heet. Lachyoga dus! Deelnemers leren allereerst maar liefst een minuut lang te lachen zonder enige aanleiding. Daarna zijn er dagelijkse (!) groepssessies waar 15 tot 20 minuten wordt gelachen zonder dat er ook maar iemand een mop vertelt.

Probeer het zelf eens uit!

Geïnspireerd geraakt heb ik het lachen zonder reden zelf eens uitgeprobeerd. Teneinde te voorkomen dat ik geboeid door mannen in witte pakken zou worden afgevoerd, deed ik dit in de veiligste omgeving die ik zo gauw kon bedenken: mijn eigen auto. En zo kwam het dat ik, stapvoets rijdend in zo’n allesbehalve grappige ochtendfile, ineens hardop in lachen uitbarstte. In eerste instantie schrok ik van mijn eigen durf en mijn nogal schelle neplach. Maar vervolgens vond ik de situatie zo achterlijk dat ik prompt echt moest lachen. Waarna ik me realiseerde dat ik nu vals speelde omdat het immers de bedoeling was dat ik lachte zonder reden. Hetgeen weer een nieuwe lachbui veroorzaakte. Enfin, laten we het er op houden dat ik uiteindelijk zo op tien à vijftien stuks zat en de dag moest nog beginnen. Voorwaar geen slecht resultaat voor een beginneling.

En mocht ik je nu nog steeds niet hebben overtuigd: lachen is tenslotte heel goed voor je buikspieren. Dus als je jezelf niet tot in de sportschool kunt slepen om die ellendige en pijnlijke buikspieroefeningen tot vervelends toe te doen, kun je je nog altijd een sixpack láchen.

Grapje!

Ho-Ho-Ha-Ha-Ha!