Leestijd: 2,5 minuut
De Academie voor Zelfherstel stelt met trots Frans Abbink, MSc, MMT aan je voor als één van haar deskundige en ervaren aanbieders. Als fysiotherapeut, manueel therapeut en bewegingswetenschapper heeft hij al talloze mensen mogen helpen op het vlak van pijnbestrijding. Frans geeft voor de Academie de individuele training ‘Beter omgaan met chronische pijn’.
‘Ik wil mensen helpen om zichzelf te helpen en om beter te kunnen functioneren met pijn’
Bio
Frans is in 1983 afgestudeerd aan de S.A.F.A. (nu Hogeschool van Amsterdam) en heeft tussen 1985 en 1995 gestudeerd en gewerkt in de Verenigde Staten, onder meer als hoofd van de afdeling fysiotherapie van een kliniek en als mede-eigenaar van een particuliere praktijk. Daarnaast was hij docent op New York University, Long Island University en Hunter College. Na terugkomst in Nederland heeft hij fysiotherapie gedoceerd aan Zuyd Hogeschool in Heerlen en heeft hij een eigen praktijk geopend in Ulestraten.
Wie is Frans Abbink en wat doe je op professioneel vlak?
Ik ben fysiotherapeut, manueel therapeut en bewegingswetenschapper. Voor de Academie voor Zelfherstel heb ik vooral iets te bieden op het vlak van pijn. Mijn interesse in pijn is destijds in Amerika begonnen. Op enig moment heb ik ook aan het hoofd van het fysiotherapiegedeelte van een pijnprogramma gestaan. In Amerika heb ik geleerd heel anders te kijken naar pijn. Als fysiotherapie- en geneeskundestudent leer je dat pijn iets vervelends is dat je zo snel mogelijk moet wegwerken. Maar als iemand al heel lang pijn heeft, is het veel interessanter om te vragen of er dan nog schade kan zijn en wat je daar dan aan kunt doen. Eenmaal terug in Nederland heb ik ontdekt dat ik mensen wil helpen om zichzelf te helpen en beter te kunnen functioneren met de pijn. Daarbij kijk ik naar de functie en disfunctie van pijn.
Waarom ben je je vooral gaan interesseren en specialiseren in pijn?
In het Amerikaanse ziekenhuis ben ik begonnen met artroplastieken, dus nieuwe knieën en heupen. Ik hield echter van variëteit en toen kreeg ik de kans om mee te kijken bij een pijnprogramma. Daarbij had ik ook de mogelijkheid om langere tijd met dezelfde patiënten om te gaan. Na verloop van tijd zag ik die dan terug en toen viel mij op dat ze weliswaar nog steeds pijn hadden, maar velen weer konden functioneren en werken. Dat bracht me veel voldoening. Bovendien is dit ook precies de essentie van positieve gezondheid. Het gaat er dan om dat je hen leert hoe ze de pijn een betere plaats kunnen geven. Daarvoor is cruciaal dat ze eerst leren wat de functie is van chronische pijn en dat ze zeker weten dat bewegen met pijn geen schade veroorzaakt. Laat je de pijn jouw leven beïnvloeden of ga jij leven met pijn? Daarom stel ik vaak de vraag: wat als je nu weer twee kilometer zou kunnen lopen? Meestal is het eerste antwoord: ‘Maar dat kan ik niet’. Ik breng de discussie dan terug naar het beginpunt: maar wat als het wel zo was? Dan zou je weer naar de supermarkt en de kapper kunnen lopen en meer deel uit kunnen maken van de maatschappij. Ik stel dan de vraag opnieuw maar dan net iets anders: ‘Wat als je nog steeds dezelfde pijn hebt maar wél die twee kilometer zou kunnen wandelen?’
Welk advies zou jij willen geven aan al degenen die last hebben van chronische pijn?
Een eerste heel belangrijk advies is om eerst voor jezelf na te gaan welke onderzoeken er al allemaal zijn verricht om de oorzaak van de pijn te achterhalen. Wat denk je dat er kapot kan gaan als je beweegt, waar ben je precies bang voor? Veel mensen zijn bijvoorbeeld bang om te bewegen als ze een hernia hebben, maar met een hernia kun je in feite alles doen. Er zijn namelijk heel veel mensen die een hernia hebben en dat helemaal niet weten, die doen ook alles. Als er geen bot gebroken is of geen spieren, zenuwen of banden zijn gescheurd dan kun je doorgaans zonder gevaar gaan bewegen.
Een tweede advies is om dan te gaan kijken wat die pijn met jou doet. Wat belemmert jou? Welke dingen kun je door de pijn niet meer doen? Stel jezelf dan de vraag: wat nu als ik toch voorzichtig begin om die dingen wél te doen, wetende dat je geen gevaar loopt? De pijn gaat dan niet weg, maar de wereld gaat wel weer voor je open. Het brein gaat de pijn dan een andere plek geven want die pijn is dan kennelijk niet meer zo belangrijk. Denk bijvoorbeeld aan de voetballer die op het punt staat om te scoren maar heel hard onderuit wordt gehaald. Die weet toch nog gauw op te staan en schiet de bal er eerst nog snoeihard in. Pas daarna begint hij de pijn te voelen. Ook hoe iemand anders reageert op jouw pijn maakt dat je de pijn op een bepaalde manier ervaart.
Pijn is dus 100% subjectief, pijn kunnen we niet objectiveren.
Eigen regie nemen is het belangrijkste dat je op dit vlak voor jezelf kunt doen.
Heb jij last van chronische pijn en zou jij graag willen leren hoe je daar beter mee om kunt gaan? Overweeg dan Frans Abbinks individuele training ‘Beter omgaan met chronische pijn’ op de website van de Academie voor Zelfherstel! Klik hier voor meer informatie.
Lees Interacties