Op bol.com krijgt ‘Het jaar van de uil’ 4,7 van 5 sterren in 27 reviews. Hieronder lees je wat deze en andere lezers ervan vinden.
Jessica Villerius, film- en documentairemaker:
‘Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Dikke tranen van ontroering en herkenning, het bevestigde mij dat je nóg zo lang in de harde wereld van de feiten en bewijsstukken kunt werken en leven: gevoel en intuïtie zullen je uiteindelijk brengen waar je heen moet. Inspirerend. Ik heb zelden zo’n mooi, eerlijk en kwetsbaar boek gelezen. Daarom gun ik iedereen om dit prachtige boek met veel stof tot nadenken te lezen.’
Egbert Brons, coach/trainer/procesbegeleider en onderzoeker van de kunst van creatie:
‘In dit meesterlijk geschreven boek speelt de Wet van Aantrekkingskracht een prominente rol. Zorgvuldig verpakt in het verhaal worden puzzelstukjes aangereikt die ervoor zorgen dat je tot op het laatst nieuwsgierig blijft naar de ontknoping.
Het verhaal kent verschillende lagen en is niet alleen een familiegeschiedenis. Het is ook het verhaal van twee transformatieprocessen. Eén proces is het proces dat we vroeg of laat allemaal zullen meemaken, het andere is een proces dat alleen gegund is aan wie zich durft open te stellen voor het onstoffelijke en het ongrijpbare.
In dit boek geeft Pascale je zicht op een werkelijkheid die er ook is, maar voor velen verborgen blijft. Ze schrijft in een stijl waardoor je soms direct in het hart geraakt wordt. Ze neemt je mee op reis door haar leven en weet je te verleiden om door te blijven lezen. Op een speelse manier weet ze het alledaagse te verbinden met spiritualiteit. Ze weet spanning en verwachting in het verhaal te brengen. Het boek is een getuigenis van een bijzondere spirituele ervaring, van het ten diepste ervaren van hoe de Wet van Aantrekkingskracht een leven kan veranderen, en hoe een totaal nieuwe werkelijkheid gecreëerd kan worden. Een aanrader voor iedereen die achter de schermen van de alledaagse werkelijkheid wil kijken.’
Marc Rieu, kunstschilder en zoon van André Rieu van het Johann Strauss Orkest
‘Ik kan dit prachtige boek elk jaar lezen, zó’n juweel, nee, eerder een diamant die elke keer weer opnieuw schittert met al haar facetten!!! Eigenlijk schieten woorden tekort, het verhaal komt zo dichtbij je omdat het zo persoonlijk is geschreven. Wat een indringend, schitterend eerbetoon, alle lof!!!’.
Roy Op het Veld, hoofdredacteur dagblad De Limburger:
‘Knap gedaan, mooi verhaal!’
Vreneli Stadelmaier, auteur van de bestseller Fuck die onzekerheid en winnares van de Joke Smit-prijs 2015:
‘Het jaar van de Uil is een mooi spiritueel requiem voor een vader. Bruinen beschrijft prachtig hoe afscheid nemen kan leiden tot herbezinning en transformatie. Een bemoediger voor iedereen die zichzelf opnieuw wil uitvinden.’
Tijdschrift ZIN:
‘Het overlijden van haar vader zorgt voor een ommekeer bij officier van justitie Pascale Bruinen. Haar verdriet doet haar beseffen dat ze meer haar hart moet volgen. Ze neemt ontslag en besluit fulltime schrijfster te worden. Een ontroerend en inspirerend echt gebeurd verhaal.’
Wendy Wenning, Passie voor boeken, boekenbijlage.nl:
‘In het jaar van de uil deelt Pascale haar diepste gevoelens en legt haar hele ziel bloot. Gedurfd en moedig. Ik heb daar veel bewondering voor. Pascale, een nuchtere vrouw, een controlefreak. Maar na het overlijden van haar vader komt ze zichzelf keihard tegen. Het is ook na de dood van haar vader dat ze plots over uilen tegenkomt. Bij het zien van de uilen, een symbool van wijsheid, moet ze meteen aan haar vader denken. Niet alleen vanwege de intelligentie, maar ook vanwege de houten uil die hij om die reden jaren geleden van haar moeder had gekregen. Voor haar is dit een teken van haar vader. Een spirituele ervaring maakt haar duidelijk dat er meer is in het leven en dat het roer om moet. Het jaar van de uil heeft op mij een grote indruk achtergelaten en ook mij laten beseffen dat het nooit te laat is om dat te gaan doen wat je graag wilt. Pascale geeft in dit boek op zeer persoonlijke en intense wijze een mooi voorbeeld hoe belangrijk het is je hart te volgen. Een boek dat mij ontroerde, soms verdrietig maakte, maar ook een boek waar veel kracht uit te halen is.’
Isabel Beije, eindredacteur ‘Mijn Geheim’:
‘Ik heb het boek met veel plezier gelezen! Wat een mooie reis heb je beschreven, van het hoofd naar het hart! En wat een bijzondere voorbeelden van zoveel ‘zogenaamde’ toevalligheden die tot grote veranderingen in je leven hebben geleid.’
Andrea Germeraad, schrijver:
‘Mijn definitie van een goed boek is als volgt: een boek wordt kunst als het mijn (kijk op het) leven een beetje verandert. Daarin is ‘Het jaar van de uil’ absoluut geslaagd. Aanvankelijk was ik wat sceptisch. Niet weer het zoveelste zweverige zelfhulpboek, dacht ik. Al vrij snel werd ik gegrepen door het persoonlijke en tegelijk herkenbare verhaal van Pascale Bruinen. De schrijfster stelt zich niet alleen open voor een andere mindset, ze stelt zich vooral ook kwetsbaar op richting de lezer. De stress, het verdriet, de wanhoop en ook haar geluksmomenten zijn zo goed beschreven dat ze voelbaar zijn. Ondanks die achtbaan van emoties is het uiteindelijk een feelgood boek met een happy end. Het moralistische toontje waar ik bang voor was, ontbreekt gelukkig volledig. In plaats daarvan laat de auteur het volledig aan de lezer over om te geloven of niet. Over dat laatste kan ik kort zijn: ik hoop dat er meer is dan dit stoffelijke bestaan, maar mijn verstand zegt dat dat onmogelijk is. Wat de schrijfster mij heeft geleerd, is om in ieder geval niet te oordelen over mensen die wel ‘geloven’ dat het mogelijk is. Simpelweg omdat ik het met mijn verstand niet kan beredeneren, wil niet zeggen dat het voor een ander niet bestaat.’
Marga Miltenburg, directeur sprekersbureau ZijSpreekt:
‘De titel van het nieuwe boek van Pascale Bruinen, Het Jaar van de Uil (Kosmos Uitgevers), wekte mijn nieuwsgierigheid. In het boek beschrijft ze de liefde die ze als nakomertje voelde voor haar vader. Hij was haar raadgever, ze zoog zijn lessen op. Haar vader was als een wijze uil. Om die reden had Pascale’s moeder hem – vele jaren voor zijn dood – een houten uil cadeau gedaan, een geschenk dat hem zichtbaar had ontroerd. Wanneer haar vader op hoge leeftijd overlijdt, komt ze in een diepe crisis terecht. Pascale: ‘Leeftijd telt hier niet, het gemis des te meer. Rouwen is heel hard werken. Alle gevoelens van verdriet, pijn en wanhoop hebben een functie’. Tijdens haar rouwproces wordt ze meegenomen op een zoektocht naar haar ‘authentieke zelf’, de kern van echtheid die uiteindelijk overblijft als alle overbodige lagen zijn weggevallen. Pascale: ‘Kwetsbaarheid tonen is geen teken van zwakte, maar getuigt juist van kracht, durf en moed’. Als ze weer uit het dal is geklommen beleeft ze een intense spirituele ervaring waarin een uil een bijzondere rol speelt. Het boek maakt ons deelgenoot van ‘Als je iets maar diep genoeg wenst en daarna echt kunt loslaten komt je wens ook uit, al kan het wel even duren’. Denkkracht beïnvloedt en creëert. Alles wat bewust aandacht krijgt, groeit. De Wet van de Aantrekkingskracht, noemt ze het. Door haar ervaring met de uil maakte ze een draai van 180 graden. Vanaf dan gelooft ze op voorhand alles, totdat blijkt dat het echt niet waar kan zijn. In Het jaar van de uil zijn we getuige van dit bewustwordingsproces. De dood van haar vader heeft haar uiteindelijk veel goeds gebracht. Pascale voelde dat dit bijzondere verhaal verteld moest worden en dat onderschrijf ik volledig. Lees het en laat het je raken! Het verhaal van Officier van Justitie naar de schrijfster en spreekster van nu.’
Monique Gilissen:
‘Het boek inmiddels in één adem uitgelezen. Jammergenoeg, want zoals altijd bij een goed boek wil je geen afscheid nemen van de hoofdpersonen. Pascale beschrijft al haar emoties, haar ommekeer en toont dat een afscheid ook het begin van iets heel moois kan zijn. Een positief en gedreven persoon met een luisterend oor voor anderen.’
Frans Smeets:
‘Het boek van Pascale heb ik afgelopen vrijdag gekocht en nog dezelfde dag in één ruk uitgelezen. Op een achtbaan van emoties ben ik door het boek gegaan. De schrijftrant van Pascale is enig in zijn soort en zij weet op subtiele wijze emoties weer te geven. Je ontkomt er niet aan deze dan te delen. Er is méér op aarde dan ratio, tastbare dingen en het narennen van zakelijk succes. In het boek speelt de uil een strategische rol en is voor Pascale de katalysator om haar gevoel een expliciete rol te geven. Zonder veel meer te verklappen is de catalpa…de boom die een tweede leven krijgt…een symbool voor nieuw (ander) leven ..met meer expliciete inhoud. Het boek is absoluut een aanrader…leest heerlijk maar wees niet bevreesd voor heftige emoties…want die zijn er plenty….. Compliment Pascale voor dit meesterwerkje (het Mr. blijft je achtervolgen……).’
Jacques Smeets, schrijver ‘De blauwe diender’:
‘Het jaar van de uil. Een hele bijzondere titel voor een prachtig boek. Eerst denk je dat de titel iets te maken heeft met de Chinese cultuur. Misschien ligt er wel een link verborgen in die titel. Want binnen de oosterse cultuur heeft het begrip ‘spiritualiteit’ een hele andere lading dan die het hier in onze westerse samenleving heeft. De uil en spiritualiteit zijn twee thema’s die een hoofdrol krijgen in dit enerverende boek van Pascale. Eigenlijk zijn de twee aspecten voortgekomen uit een droevige gebeurtenis in haar leven, namelijk het overlijden van haar vader. De manier waarop Pascale haar ervaringen over dit overlijden en de komst van de uil in haar leven laat samensmelten getuigt van een groot (schrijvers)talent om de lezer te laten blijven lezen. Zij weet je door haar stijl te boeien en zelfs te ontroeren. Dat laatste kan niet anders, want iedere lezer zal de een of ander dierbare in zijn of haar leven hebben verloren. Zo’n gebeurtenis hakt er natuurlijk in, maar als je tegelijkertijd ook nog de moedige stap zet om afscheid te nemen van een belangrijk beroep (Officier van Justitie) om puur je hart te volgen op weg naar een onzekere toekomst, dan is het duidelijk dat er heel veel is gebeurd in haar leven. Pascale vertelt op een zeer openhartige manier over haar eigen emoties, die op momenten nauwelijks nog te controleren zijn. Wat mij in het bijzonder opviel in het boek is dat Pascale veel aandacht heeft voor het begrip “Aantrekkingskracht’. Een begrip dat in de esoterische psychologie wordt geduid als de affiniteit, een natuurlijke wetmatigheid, die op elk individu van toepassing is. Zij wist mij door haar spirituele ervaringen en ontwikkeling bijzonder te raken, omdat er op dit vlak voor mij erg veel herkenbaar is. Kortom: een boek voor mensen die op zoek zijn naar antwoorden op vragen, welke zij zich al jaren stellen. Een aantal antwoorden ligt besloten in dit boek, het zijn op z’n minst hele mooie en bruikbare handvatten voor eenieder die er zich onvoorwaardelijk kan, wil en durft open te stellen.’
Nico Bastens, documentaire fotograaf:
‘Geschreven vanuit het hart en eigen ervaring. Een persoonlijk, boeiend en ontroerend boek dat op een heel prettige en toegankelijke manier is geschreven. Hoe een voormalig officier van justititie de wereld anders is gaan zien en beleven dan alleen op basis van onomstotelijk bewezen feiten. Bijzondere spirituele kleinere en grotere gebeurtenissen rondom het overlijden van haar vader – waarin de uil een grote rol speelt – leiden tot haar besluit haar leven een geheel nieuwe draai te geven. Indrukwekkend en inspirerend!’
Doriënne Plum:
‘Jij bent mijn heldin! Dank je wel voor het schrijven van een prachtig boek! Ik geniet van iedere pagina! Ik vind het soms bijna eng hoe goed JIJ, MIJN ervaringen beschrijft!’
Yvonne Paulussen:
‘Oh wat heb je een mooi boek geschreven. Prachtig taalgebruik, maar vooral heel mooi weergegeven wat je beleefd hebt. Het heeft me enorm geraakt, zeker omdat ik het proces van overlijden van mijn vader hetzelfde hebt beleefd en het ook tot een omwenteling in mijn leven heeft geleid. Ik zie uit naar een volgende boek :-)’
Jolanda Brouwer:
‘Wowwww boek in twee dagen ademloos gelezen. Herkenning hier, herkenning daar, prachtig geschreven. Zelf ben ik ca 20 jaar geleden de verandering aangegaan, door gebeurtenissen op mijn pad, mede door het lezen van het boek; ‘Voettocht naar Santiago’ van Shirley Maclain. Een verrijking van mijn leven. Ook jouw boek deelt nu een stukje van mijn pad. Dank je wel hiervoor. Voor je hoop en kracht! Alle goeds en liefs.’
John Essers:
‘Ik heb in één ruk je prachtige tweede boek uitgelezen. Bedankt!’
Jacky Pletzers:
‘Je boek leest heel vlot en gemakkelijk, zeer mooi geschreven!!’
Lieveke van den Baar:
‘Eindelijk was het zover: jouw boek kwam van de plank af en in een hoek van de bank genesteld met een sloot thee, ben ik begonnen met lezen. Zo’n 4 uur later moest ik echt stoppen vanwege hongerige puber. Vandaag na laaange werkdag vlug naar huis, een simpele kop soep met brood want mama MOEST het boek verder lezen.
En ja, nu is het uit. Je komt er niet onderuit om aan het eind een diepe zucht te slaken omdat je diep van binnen alles hebt gevoeld aan emoties wat een mens ook maar kán voelen.
Het hele scala aan menselijke emoties verder ben ik ervan overtuigd dat karma het alomvattende wederkerige “bewijs” is dat in iedere beleving een spiegel te vinden is, dat we naarmate we ouder worden ook het privilege hebben om dit alles te mogen ervaren als beloning voor onze inspanningen om een positieve verandering in de wereld neer te zetten. Jouw woorden hadden de mijne kunnen zijn…
Dank voor dit boek, wat een geschenk!! Dit allesomvattende prachtige boek is een absolute must-have. Een zinvol kerstcadeau…xxx’
Bianca van Kaathoven:
‘Vanmorgen je boek uitgelezen. Wat prachtig dat ik via je woorden op papier getuige mocht zijn van je openbaring en het feit dat je je gevoel durfde te volgen. Kunnen velen wat van leren. Heel bijzonder inspirerend, dank je wel.’
Nicole Gilissen:
‘Ik heb je prachtige boek bijna uit. Dubbel gevoel: ik wil het einde weten (hoewel ik zo mijn vermoedens heb ;-)), maar vind het ook al jammer als ik denk aan de laatste pagina van dit zo intens mooi geschreven verhaal. Zo gaat dat met echt goede boeken!!’
Ted Asselberghs:
‘Beste Pascale, deze week heb ik jouw boek bijna achter elkaar uitgelezen. Heel mooi! Ik ga je zeker volgen om meer van je te kunnen lezen!’
Fietje Rousseau:
‘Lieve Pascale, ik heb genoten van je boek. Nu verheug ik mij om aan je andere boek te beginnen!’
Sandra Meertens:
‘Nadat ik begonnen was met lezen in je mooie boek kon ik niet meer stoppen. Wat een mooi eerbetoon aan je vader, ik herkende zoveel in je verhaal en was er diep door ontroerd. Je hebt me geïnspireerd om jouw levensmotto te volgen: luisteren naar je gevoel en naar je hart.’
Angela Ross:
‘Ik had je boek in drie dagen uit. Meeslepend, herkenbaar, positief! Bewondering voor de stappen die je hebt gezet en blijft zetten!’
Esther Schoffelen:
‘Ik heb het boek uit! Niet weg te leggen zo mooi! Ik was helemaal onder de infruk. Mijn vriendenkring weet wat ze gaan krijgen de komende verjaardagen…Pascale, ik duim voor een volgend boek, bedankt!’
Willy Willems:
‘Ik heb net je boek Het jaar van de uil gelezen. Zo ongelooflijk mooi en ontroerend en vooral herkenbaar. Het voelde grotendeels alsof ik het zelf had meegemaakt. Sinds mijn moeders dood kwamen ook de uilen op mijn pad in allerlei vormen en deze zomer zelfs bij de overburen in de tuin waar ik hem mocht aanschouwen, en inderdaad, kippenvel. Hij kijkt dwars door je heen. Mooi dat we dit mogen beleven. Dank voor de mooie leesuren en ik verheug mij op je volgende ervaringen’
Leo:
‘Heb jouw boek gelezen, fraai boek, mijn grote complimenten!’
Marlie van de Berg:
‘Een verrassing, een traan, een glimlach, een zoektocht, een vinden, magische woorden. Rauwe rouw, compassie, alleen, samen. Herinneringen zoeken, herinneringen maken. Je boek neemt je mee op reis, naar je eigen heilige graal, die vinden en durven te omarmen.
J. Ploeger:
‘Dit weekend heb ik HET JAAR VAN DE UIL gelezen, en ik wilde je laten weten dat ik het een erg mooi boek vond. Het boek had ook wel een andere uitwerking op mij persoonlijk, want het proces van afscheid nemen van je vader wat je er erg ontroerend en in details beschrijft, dat heb ik eigenlijk nog maar pasgeleden meegemaakt. Mijn vader is eind maart overleden, en het idee dat hij er niet meer is begint een beetje te wennen. Maar om dan over jouw ervaringen te lezen vond ik mooi, en het had op mij zeker ook wel een troostrijk effect. Hoewel elk leven uniek is, zag ik zeker overeenkomsten, al was het maar dat mijn vader ook een bijzondere man was met wie ik een diepe band had)… Kortom, ik heb wel wat tranen bij het lezen gelaten, en dat op zich is louterend.
Dank dus voor deze leeservaring!’
S.V.:
‘Heb het boek bijna uit!! Vind het zo mooi geschreven! Sommige stukjes vond ik wel erg verdrietig maar hoe je dat beschreven hebt met die gebeurtenis van de uil erna vond ik ook echt supermooi!’
Wim Baur:
‘Pascale, ik heb het boek helemaal uit. Er zou hierover eigenlijk een film gemaakt dienen te worden. Je bent en blijft een schrijfster pur sang!! Super!’
Suzanne Roomberg:
‘Lieve Pascale, ik heb genoten van je boek. Je hebt me geraakt met jouw verhaal; eerlijk, mooi, met humor en zo puur! Dank je wel… ik kijk uit naar je volgend boek!’
Maartje van Berkel:
‘Ik wilde je graag even zeggen dat ik het echt een prachtig boek vind! Zo persoonlijk, ontroerend en voor mij op het einde ook erg herkenbaar. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik geen die-hard-boeken-verslinder ben maar ik heb het boek vrijwel aan één stuk uitgelezen; je hebt het zo mooi omschreven, ik zie de plekken waar je over vertelt helemaal voor me! Super!’
Martijn Bruinen:
‘Ik heb het boek met plezier gelezen. Het is heel mooi en herkenbaar, het heeft me soms ook wel extra geraakt.’
Bertie Devens-Wouters:
‘Complimenten voor je geweldige boek, Pascale. Het is prachtig, ontroerend en zet je aan het denken!’
Margo de Kock:
‘Lieve Pascale, ik heb net je tweede boek uit… wat een dapper en kwetsbaar monument…. ik herken er veel in en las soms zinnen terug die ik letterlijk zelf heb uitgesproken of gedacht. Ik verheug me nu al op je derde boek!’
Mikis Snijders:
‘Mooi en indrukwekkend!’
Willemien Peeters:
‘Ik heb je boek met veel aandacht gelezen. Het bestaat voor mijn gevoel uit twee delen, een voor en een na het overlijden van je vader. Zijn verscheiden heeft je in een rouwproces geworpen waarvan je de beleving diepgaand omschrijft. Dit rouwproces, deze crisis heeft je de mogelijkheid gegeven om de in jou aanwezige spirituele inhoud naar boven te laten komen. Ook dit is nog een geschenk van je vader. Het mooie aan je boek vind ik de overgang van het “gewone” leven naar een leven dat zichtbaar geleid word door je spirituele drijfveren. Ook de verandering van loopbaan, het opgeven van vermeende zekerheden voor een loopbaan als schrijfster laat zien dat je de moed hebt om je hart te volgen. Van zulke ontwikkelingen word ik van binnen blij en het verwarmt mijn hart.
Ik wens je veel succes met je schrijverschap.’
Patricia Pijls:
‘Zo bijzonder maar ook herkenbaar. Vooral de kwetsbaarheid en dit (steeds meer) durven te laten zien, komt binnen (…).’
Ellen de Maat:
‘Jouw mooie boek: het jaar van de uil. Ik heb het gisteren in één adem uitgelezen. Het overtrof mijn verwachtingen. Nadat ik het boek uit had gelezen zette ik de televisie aan. Het eerste wat ik zag was een uil! Bijzonder, hoopvol en ondersteunend in deze tijd van diep rouw voor mij. Jouw openheid en kwetsbaarheid helpen mij weer een stapje verder. Heel veel dank!’
Marli Willemsen:
‘Pascale heeft mij als lezer helemaal meegenomen in haar verhaal, beleving en ervaring. Zij weet prachtig te verwoorden wat het met je doet wanneer je wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbare met wie je je tot in het diepst van je ziel verbonden voelt. Aan de woorden verwondering, verlies en veerkracht wil ik eigenlijk nog de woorden magisch, kippenvel, moed en bewondering toevoegen. Vooral deze laatste, want ik heb bewondering voor de wijze waarop Pascale haar gevoelens in een leesbaar boek gevat heeft en de wijze waarop zij het roer heeft omgegooid en een andere koers is gaan varen. CHAPEAU!!! Een aanrader om te lezen.’
Lieke Derksen:
‘Net uw boek uit. Wat een mooi en krachtig verhaal. Ik heb het met een traan en een lach gelezen. Bedankt!’
Biebmiepje:
‘Na het eerste boek van Pascale Bruinen, Mijn eerste lijk is gelukkig vers, is nu haar tweede boek aan de beurt. Zoals ik al zei in de recensie van dat eerste boek, het zijn twee héle verschillende boeken. In de eerste gaat het over de baan als officier van justitie die de nuchtere Pascale had, de Pascale die overal keihard bewijs voor nodig had. Dit tweede boek, met in de hoofdrol een uil, gaat over de spirituele eye opener die Pascale had na de dood van haar vader. De intens verdrietige Pascale stortte compleet in. Een hele bijzondere gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ze weer op kon krabbelen en een gevoelsmens is geworden die alles gelooft totdat het tegendeel bewezen is…
Ik heb dit boek in één avond, in één ruk uitgelezen. Van begin tot eind was ik totaal in de macht van het prachtige, verdrietige en indrukwekkende verhaal van Pascale. Ik heb bijna het hele boek lang een dikke brok in mijn keel gehad… Ik leefde ontzettend mee met Pascale die zo intens verdrietig was na de dood van haar vader dat ze gewoon ingestort is. En de bijzondere spirituele gebeurtenissen – eerst kleine, later een hele grote – waarin de uil een grote rol speelt, gaven me een heel warm gevoel vanbinnen.
Wat heeft Pascale het mooi verteld, ik kreeg het gevoel dat ik haar kende door dit super persoonlijke verhaal. Zo openhartig, zo moedig, zo mooi…Dit ontroerende verhaal over verlies, rouw en spiritualiteit heeft me echt onwijs geraakt! En ziet het boek er niet prachtig uit? I’m in love!
Bijzonder: ik las het boek in een hotel waar manlief en ik een nachtje verbleven, daar waren allerlei mooie zitjes waar ik even een foto wilde proberen te maken van het boek. Kwamen we toch zomaar een uilen-wandje tegen!’
Josephine:
‘Ik volg je al enige tijd op coolcolumns.com en waardeer zeer wat je schrijft en doet. Het boek ‘Het jaar van de uil’ heb ik als cadeau voor mezelf gekocht Het is een prachtig verhaal, mooi geschreven! Vooral de hoofdstukken over hoe je het ervaart met je ouders te leven. Je neemt ons, de lezer mee in jullie leven. Wij kijken mee over jouw schouder. Knap gedaan!’
H. Walpot-Smeets:
‘Ik ben heel fier op jou. En dat is nog maar zacht uitgedrukt. Je schreef me dat het boek ging over liefde en verlies, verdriet en veerkracht, hoop en verwondering.
Inderdaad, maar wat mij bijzonder heeft getroffen is de verwoording en het uitdragen van je kwetsbaarheid wat uiteindelijk een grote kracht blijkt te zijn naar je nieuwe “baan”.’
C. Loontjens:
‘Pascale ik heb je boek in één adem uitgelezen. Indrukwekkend, openhartig, emotioneel, humoristisch, herkenbaar én wijs. Zo mooi! Dank daarvoor.’
Magteld Kampen-Loendersloot:
‘Het jaar van de uil’ is een heel mooi en ontroerend boek dat je één keer wilt uitlezen.’
Lilian Zeekaf:
‘Het was een deels herkenbaar, boeiend, indringend en openhartig verhaal! Recht uit jouw hart. Zo mooi dat je niet alleen het lef hebt gehad om je baan op te zeggen – daadwerkelijk doen en niet alleen willen of wensen – maar ook dat je jouw persoonlijke verhaal hebt gedeeld met ‘de wereld’. Je hebt je eigen hart gevolgd en je kwetsbaar opgesteld. Dat vind ik bijzonder knap.’
Bernice Preston, Canada:
‘I just loved your book! I enjoyed it immensely, once I got reading it I could not put it down. I found it very thought provoking and uplifting. It brought out all kinds of emotions like sadness, joy, hope and makes you realize life is short at its best and to embrace the time as we go through life. Over Christmas I am going to read it again because I know I will get even more enlightenment out of it. I would also like to get copies of ‘The Year of the Owl’ for my special friends. I know they would love it. I do not want to lend them my very special copy from you as I treasure it.’
Ron Ramaekers:
‘Ik heb net je boek uitgelezen. Gebeurt niet vaak maar ik had tranen in mijn ogen. Wat een mooi boek. Recht uit het hart…En zo dicht bij mijn eigen gevoelens. Het is alsof je me iets hebt willen zeggen…Je hebt me aan het denken gezet…Bedankt!’
Elle Eggels:
‘Ik heb inmiddels je boek gelezen. Wat me in het begin opviel was hoe gedetailleerd je alles beschrijft van je jeugd. Daar ben je nog helemaal de officier van justitie die geen kleinigheid ontgaat. Dan, als je in je verdriet wegzakt, raak ik geroerd. Daar had ik tissues nodig. Om jouw verdriet en omdat je me herinnerde aan de rouw om mijn moeder (…). Wat mij toen duidelijk werd, was dat je rouw niet kunt ontlopen. Daarna komt er een heel andere Pascale tevoorschijn en dat was waarschijnlijk ook het geval en de bedoeling om over te vertellen. Bijna een goeroe en misschien wil je dat ook zijn. De mensen meegeven dat er andere dingen zijn in het leven dan een carrière (…). Mooi neergezet hoe een leven kan veranderen, kan omslaan, hoe er een transformatie kan ontstaan.’
Ackstasia:
‘Een boek over verwondering, verlies en veerkracht’, zo staat in de omschrijving op de kaft. Ik voeg daar graag het woord ‘daadkracht’ aan toe. Want dat laatste is, naar mijn mening, het inspirerende aan het hele verhaal. Het willen is één, het doen is twee. En samen vormen ze de langste weg, zoals Pascale het zelf omschrijft, van je hoofd naar je hart. Dat is voor mij het meest inspirationele aan dit boek dat heel prettig leest en een mooie inkijk geeft bij het immense verlies en verdriet.’
Marita Doijen:
‘Ik heb inmiddels je beide boeken gelezen en ik moet je zeggen ik was onder de indruk! Zo herkenbaar wat je schrijft. Ga je hart volgen, dat is ook mijn motto geworden, blijf wie je bent en wat je hart je zegt. Ga zo door, chapeau! Groetjes en en ik hoop je snel weer eens te ontmoeten, je verhaal heeft wel heel veel indruk gemaakt!’
Petra Loehr:
‘Prachtig boek, heel indrukwekkend, ik heb ervan genoten!’
Miranda Kuijpers:
‘Ik heb gisteren je boek uitgelezen, ongelooflijk! In dit boek kwam ik zoveel herkenningspunten tegen. Echt schitterend, kippenvel!’
N. Mares:
‘Ik wil jou bedanken voor het schrijven van ‘Het jaar van de uil’. Jouw boek trok me ontzettend aan, ik moest het kopen en wist niet waarom. Het ‘waarom’ verklaarde zich nader. Jouw verhaal komt in grote lijnen overeen met het mijne en het lezen ervan gebeurt op het juiste moment. Wet van de aantrekkingskracht dus, zullen we maar zeggen. Ik ben door jouw boek heen gegaan met verwondering, herkenning, tranen van verdriet en van dankbaarheid voor wat er tot nu toe op mijn pad is gekomen. Het geeft me kracht, te weten dat ik niet alleen ben!’
Olaf van der Zanden:
‘Ik heb ‘Het Jaar van de Uil’ uitgelezen, een bijzonder verhaal, mooi en goed geschreven, inspirerend en waarschijnlijk voor veel mensen bewustmakend. Ik herken veel aspecten, gevoelens en situaties uit je boek. Een persoonlijk verhaal over zelfontwikkeling, verlies, verwondering, keuzes maken en veerkracht. Durf te kiezen! Aanrader!’
Astrid Verberne:
‘Dankjewel Pascale Bruinen dat je me hebt geïnspireerd met het ontroerende boek dat je hebt geschreven: ‘Het Jaar van de Uil’ en waarin je uitnodigde om eens over de grenzen heen te kijken (‘Look beyond borders’)’.
Gabriela van Gemert:
‘Dit keer lees ik “Het jaar van de uil” van Pascale Bruinen. Vorige zomer op precies dezelfde plek las ik dit boek voor het eerst. Nog vers in mijn eigen rouwproces na het verlies van mijn beide ouders zo kort naar elkaar. Ik las het en las vooral het verhaal maar de impact ervan kwam nog niet binnen. Dit jaar lees ik het opnieuw. Een stuk(je) verder in mijn eigen proces. Het boek raakt mij opnieuw weer heel hard. De overeenkomsten tussen haar en mijn leven zijn namelijk ook nog groot, weliswaar in andere volgorde maar toch. Even een boekrecensie schrijven is nu ineens een stuk lastiger merk ik. Het verhaal (overigens echt gebeurd uiteraard) speelt in en om Maastricht en zowel de plekken als de gebeurtenissen vertonen ook daarom ongelofelijk veel overeenkomsten met mijn leven. De boekomslag meldt “verwondering, verlies en veerkracht”. Ik voeg daar aan toe: “kiezen vanuit je hart” “moed” en “liefde”. Pascale verliest haar geliefde vader. Het eerste deel gaat vooral daarover. Ineens is het zover. Ze beschrijft heel mooi het afscheid, de crematie en vooral ook hoe zij zich daarin beweegt. De emoties en tegelijkertijd het als een “ADHD” konijn maar doorgaan. Een prachtige passage en zo herkenbaar :
“Dat hij de gezegende leeftijd van bijna negentig jaar heeft mogen bereiken, zegt me niets. Mijn vader is dood. Dóód! Dat kan niet. Dat gaat niet. Dat mag niet. “
Pascale zegt het niet maar ik nu wel. Leeftijd doet er niet toe. Je verliest je vader. Punt uit. Dat hij op leeftijd was en “rust heeft”, denk het, zeg het tegen anderen maar niet tegen mij. Ik weet het wel maar zo voelt het niet. Maar misschien is dat ook wel de kracht van Pascale omdat ze eigenlijk het hele boek het vooral bij zichzelf houdt, je juist dat soort dingen misschien nog wel beter verstaat,
Het tweede deel van het boek gaat over het rouwproces en de langzame acceptatie van het onomkeerbare. De dood is echt eindig. De herinneringen blijven. Zeer mooi als Pascale haar ouderlijk huis bezoekt en zo intens afscheid neemt en herinneringen vastlegt. Langzaam aan zien we de “oh zo rationele” Pascale haar beschermlaag afgooien en tot de kern komen en tot wie ze echt is. De voor haar onvermijdelijke keuze komt echter steeds dichterbij en die maakt ze in deel 3 van het boek. De rode draad vormt de uil en langzaam aan ervaart Pascale de wet van de aantrekkingskracht. Pascale maakt daarmee een spiritueel proces heel toegankelijk, zelfs voor de meest rationele onder ons. En laat ons tegelijkertijd zien dat het uiteindelijk alleen maar om compassie, liefde en verbinding gaat. Waar velen praten over spiritualiteit en de essentie ervan, laat Pascale het ons gewoon zien en ervaren. Niet alleen in haar boek, ook in haar workshops.
Het boek is een aanrader voor hen die hun ouders of dierbare verloren hebben maar eigenlijk ook een must voor hen die dat nog niet meegemaakt hebben. Of die dicht bij iemand staan die midden in dit proces zit. Maar ook voor hen die belangrijke keuzes moeten of willen maken. Pascale, dank je wel weer! Ik heb weer nieuwe inzichten. Tot binnenkort!’
Roos van S:
‘Ik heb jouw fantastische boek met grote aandacht gelezen en deels herlezen. Ik vond het zeer ontroerend (ik heb echt de nodige traantjes gelaten), betoverend en erg leerzaam. Wat een geweldige stijl van schrijven, daar heb ik ontzettend van genoten!’
Carolien L:
‘Ik heb je boek kunnen lezen en ik ben er erg van onder de indruk, niet in het minst omdat er zoveel oog voor detail is in jouw zinnen, maar ook omwille van een aantal feiten die mijn verstand nu wel even te boven gaan. Ik vind het een héél persoonlijke inkijk in jouw leven en dus heel mooi en moedig.De hoofdstukken waarin je schrijft over je prachtige boom en over de manifestatie van de uil vind ik mooi en magisch!’
Peggy Klein, rouwtherapeut Pulpo Coaching:
‘Geraakt vanaf de eerste zin. Ontroerend mooi en treffend geschreven. Heb het met tegenzin weg moeten leggen en keek ernaar uit verder te lezen. Het lezen gaf rust en vooral het troostende inzicht dat alles van voorbijgaande aard is behalve echte liefde. Want wat een liefde heb ik tot nu toe gelezen. Prachtig hoe je schrijft over je vader. Het geeft een beeld van een wijze en bijzondere man die veel heeft betekend voor zijn omgeving en zeker voor jou.
Inmiddels is je boek uit en ik heb ervan genoten. Je neemt de lezer van begin tot eind mee in jouw persoonlijke rouwproces en wat je daarin bent tegengekomen. Verdriet, maar ook troost en bemoediging. Het heeft mij laten nadenken over mijn eigen ervaringen en hoe ik daarnaar kijk. Heel waardevol. Dankbaar voor jouw prachtige boek!’
John Weimar:
‘Heb ‘Het jaar van de uil’ inmiddels uit. Heel mooi en vaak ook een erg ontroerend boek. Tot pagina 28 kon ik nog met droge ogen lezen, daarna regelmatig niet meer. Wat een tocht door het innerlijke zelf. En wat een eer om zomaar je eigen uil te mogen koesteren in jullie eigen tuin. Wat een twijfel zal jij als rationeel denkende officier van justitie gehad hebben bij de manifestatie van deze astrale vingerwijzingen dat er meer is in het leven!’
Josephine van Stroomlijnen:
‘Een prachtig verhaal! Door alle lovende publiciteit en zeer positieve berichten in de media over het boek ‘Het Jaar van de Uil’ waren mijn verwachtingen hoog gespannen. Ik heb het lezen van het boek uitgesteld. Ik was een beetje bang voor teleurstelling; stel je voor dat ik het geen mooi boek zou vinden…Ik volg Pascale al enige tijd op coolcolumns.com en waardeer zeer wat ze schrijft en doet. Het boek heb ik als cadeau voor mezelf gekocht en het lag al even op de kast. Gelukkig bleek mijn angst ongegrond. Het is een prachtig verhaal, mooi geschreven! Vooral de hoofdstukken over hoe ze het ervaart met haar ouders te leven. Ze neemt ons, de lezer mee in hun leven. Wij kijken mee over haar schouder. Knap gedaan!’
Ingehg:
‘Prachtig boek. Meeslepend verhaal, ook als je zelf niet te maken hebt gehad met het verlies van een van je ouders. Het zet je aan het denken en zorgt ervoor dat je weer beseft wat belangrijk is in je leven.’
Laguna410:
‘Wanneer Pascale wordt geconfronteerd met het feit dat haar vader zijn laatste levensfase ingaat, wordt zij overweldigd door emoties waardoor haar tot dan toe rationele kijk op het leven een spirituele vlucht neemt. Ze zegt haar baan als Officier van Justitie op en besluit zich te laten leiden door de wet van aantrekkingskracht. In ‘Het Jaar van de Uil’ toont de schrijfster zich uiterst kwetsbaar en dat ontroert bij het lezen. Het is een mooi en inspirerend verhaal over de wonderen van het leven.’
SAMmie007:
‘Wat heb je een mooi boek geschreven. Prachtig taalgebruik, maar vooral heel mooi weergegeven wat je beleefd hebt. Het heeft me enorm geraakt, zeker omdat ik het proces van overlijden van mijn vader hetzelfde hebt beleefd en het ook tot een omwenteling in mijn leven heeft geleid.’
Johnes:
‘Het is een meeslepend en ontroerend verhaal dat prachtig laat zien hoe sterk een band tussen een volwassen dochter en haar vader zichtbaar kan worden. Een band die niet verbroken kan worden en die alleen maar inniger wordt door een onzichtbare hand die sturend het beider levensverhaal tot bloei laat komen. Prachtig geschreven en in veel opzichten zo herkenbaar.’
Boekenwurm62:
‘Het eerste boek van deze voormalig officier van justitie ook in een ruk uitgelezen. Nieuwsgierig naar haar tweede boek.
‘Het Jaar van de Uil’ beschrijft de mooie liefdevolle relatie met haar vader, zijn overlijden en het verwerken van haar verdriet. Dit heeft haar doen besluiten haar leven een nieuwe draai te geven. Respect!’
WilmaTakesABreak:
‘Van oester naar open boek. In een prachtig geschreven verhaal neemt Pascale je mee op haar transitie van gesloten oester naar een open boek. Als officier van justitie hield ze zich strak aan haar zwijgplicht. Een leven in de juridische wereld dat zijn sporen trok o.a. in het omgaan met de medemens. Als het volle leven van haar vader overgaat in een afhankelijke, kwetsbare leefsitutie, verandert dat ook iets bij zijn jongste dochter. Spiritualiteit was een woord dat Pascale tot op dat moment uiterst spaarzaam gebruikt. Een uil brengt hierin grote verandering. Het afscheid van haar vader veroorzaakt een omwenteling in haar leven waardoor ze oude dromen omzet in nieuwe doelen. De toga gaat aan de kapstok, het leven gaat verder, nu met de pen in de hand. Mooi ingetogen geschreven, een meeslepend verhaal dat je aanzet tot denken. Het idee van de wet van de Aantrekkingskracht gonst nog na…’.
ByInger:
‘Jee wat maakte jouw boek een hoop in me los…eerst dat je teruggaat maar je eigen herinneringen met ouders en daarna jouw inzichten. Echt prachtig! Moedig om gaandeweg toe te geven aan je basale gevoel en daardoor sterke inzichten te verkrijgen en je leven verrijken. Dank je wel!’
Verstappen30:
‘In dit boek zag ik mijn eigen worstelingen soms terug. Dat was confronterend, maar ook zeker inspirerend! Een fijne schrijfstijl die makkelijk wegleest!’
CiVe:
‘Zeer mooi neergeschreven, herkenbaar en boordevol emoties. Een verhaal over liefde en verbondenheid, over vallen en weer opstaan, over dromen…Rakend!’
ModeK:
‘Een dapper en kwetsbaar monument. Soms ontroerend, af en toe grappig en bij momenten heel herkenbaar.’
RK1974:
‘Een makkelijk leesbaar en persoonlijk verhaal. Kwetsbaar, puur en oprecht. Absoluut de moeite waard om te lezen.’
Chantal:
‘Nu ik nog niet zo lang geleden jouw prachtige boek ‘Het Jaar van de Uil’ heb gelezen en de dag erna in het restaurant van het ziekenhuis een hele collectie uilen zag (toeval bestaat niet!) was dat voor mij het teken om actie te ondernemen en jou te berichten. Het lezen van jouw boek over de uil heeft me ontzettend goed gedaan. Een herkenbaar verhaal. Schitterend geschreven. Net als jij geloof ik dat er bijzondere krachten zijn en gebeuren dingen niet ‘zomaar’. Toeval bestaat niet. Jouw boek is ook een bron van inspiratie. Met name de laatste pagina’s van jouw boek heb ik al meerdere keren gelezen en zal ik blijven lezen. Mede hierdoor ben ik een work in progress… Bedankt daarvoor!’
Yvonne:
‘Dank voor jouw mooie inspirerende boek! Ik heb het in 2 dagen uitgelezen. Wat een bron van inspiratie! Ik kijk uit naar jouw derde boek!’
SaraB:
‘Onverwacht ontroerend. Schrijfster heeft een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt. Ze stelt zich heel kwetsbaar op in dit boek en dat is heel inspirerend. Het is heel bemoedigend om te lezen dat je, ook al raak je in een diep dal, het altijd mogelijk is om daar weer uit te komen.’
MartinevS:
‘Pakkend. Een zeer openhartig en meeslepend verhaal, waarin verleden en heden samenkomen. Het beschrijft op een prachtige manier de ommekeer in het leven van de schrijfster. Het bewijs dat er meer is tussen hemel en aarde!’
Jacky:
‘Een heel bijzonder boek. Eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen, ontroerend en heel mooi geschreven.’
Marlie90:
‘Op zoek naar… verrassing en een traan, een glimlach, een zoektocht, een vinden, magische woorden. Rauwe rouw, compassie, alleen, samen. Herinneringen zoeken, herinneringen maken. Dit boek neemt je mee op reis, naar je eigen heilige graal. Vind die en durf die te omarmen.’
SandraMrtns:
‘Geweldig! Een prachtig persoonlijk verhaal dat je vanaf het eerste- tot en met het laatste hoofdstuk blijft boeien. Zeker een aanrader!’
IreneFranssen:
‘Aanrader! Fascinerende en openhartige ‘page-turner’. Na het lezen van dit boek kùn je haast niet anders, dan bij jezelf te rade gaan naar je eigen drijfveren.’
Liev22:
‘Als je je soms afvraagt hoe het kan dat het lijkt alsof alles met elkaar verbonden is, maar je kunt er de vinger niet goed opleggen, dan weet je nu zeker dat het wel degelijk is wat het lijkt.
Dit boek laat zien dat een mens, onwillekeurig van zijn of haar plek op deze aardbol, in staat is om een ommezwaai te maken die hem/ haar uiteindelijk bij zichzelf brengt. Dat besef uitdragen naar de rest van de wereld is voor ieder die dit tegenkomt, een groot geschenk want het maakt diegene tot een beter mens. En daar zit onze wereld dringend om verlegen.
Dit boek is een waardevolle en zeker zin-volle bijdrage aan onze universele behoefte tot het overstijgen van onszelf naar een hoger plan; het volgen van je intuïtie.
Een prachtige lofzang.’
P.V.:
‘Ik vond je boek heel mooi geschreven. Heel zacht voelde het. Mooi jouw bewustwording van de synchroniciteit! Ik vond het ook heel fijn om te lezen en heb toch af en toe een traantje weggepinkt. Nadat ik je boek uit had was ik er een paar dagen stil van. Dankjewel voor het mooie boek!’
